کپسول زینک سولفات
کپسول زینک سولفات ,کپسول زینک سولفات روی,کپسول زینک سولفات چیست,کپسول زینک سولفات برای مو,کپسول زینک سولفات 220,کپسول زینک سولفات ویتامین ث
توضیحاتی در مورد کپسول زینک سولفات
سولفات روی به صورت کپسول در بازار دارویی ایران موجود است. این دارو به عنوان مکمل برای پیشگیری و درمان کمبود روی در بدن م تجویز و مصرف می شود. رشد طبیعی و تقسیم سلولی، ترمیم بافتی، بلوغ جنسی و دستگاه تولید مثل، عادت به تاریکی و دید در شب، التیام زخم ها، دفاع ایمنی بدن، ادراک چشایی و احتمالاً بویایی از اعمال فیزیولوژیک وابسته به روی است. جذب نمک های روی از مجرای گوارش ناچیز است. تقریباً 30-20 درصد از روی موجود در رژیم های غذایی از طریق دوازدهه و ایلئوم جذب می شود. این عنصر به طور کلی در گلبول های قرمز و سفید و همچنین عضلات، استخوان ها، پوست، کلیه ها، کبد، لوزالمعده، شبکیه و پروستات ذخیره می شود. سولفات روی در درمان آکنه و آرتریت روماتوئید، به تأخیر انداختن شروع زوال عقل در بیمارانی که از نظر ژنتیکی در معرض این خطر هستند و نیز جهت بهبود پاسخ ایمنی در سالخوردگان مصرف می شود.در این مطلب از سایت جسارت در مورد کپسول زینک سولفات صحبت میکنیم امیدواریم مورد توجه قرار بگیرد.همراهان گرامی سایت جسارت ، مصرف و تعیین دوز دارو به عهده پزشک معالج شما می باشد و سایت جسارت هیچگونه مسئولیتی در خصوص مصرف خود سرانه داروها ندارد. حتماً قبل از استفاده از این دارو با پزشک معالج خود مشورت نمایید و از مصرف خودسرانه دارو به شدت بپرهیزید!
موارد مصرف کپسول زینک سولفات
سولفات روی به عنوان مکمل در پیشگیری و درمان کمبود روی مصرف می شود. نیاز به این ماده معدنی درحالاتی از قبیل سوختگی ها، سیروز کبدی، دیابت، بی اشتهایی گاسترکتومی، اختلالات ژنتیکی، نوزادان نارس، عفونت های مزمن، بیماریهای روده، بیماری لوزالمعده، بیماری کلیوی، اختلالات پوستی، استرس و ضربه ممکن است افزایش یابد.
مکانیسم اثر کپسول زینک سولفات
روی برای حفظ ساختمان اسیدهای نوکلئیک، پروتئین ها و غشاهای سلولی ضروری است. به علاوه، رشد طبیعی و تقسیم سلولی، ترمیم بافتی، بلوغ جنسی و دستگاه تولید مثل، عادت به تاریکی و دید در شب، التیام زخمها، دفاع ایمنی بدن، ادراک چشایی و احتمالاً پویایی از اعمال فیزیولوژیک وابسته به روی می باشند.
فارماکوکینتیک کپسول زینک سولفات
جذب نمکهای روی از مجرای گوارش ناچیز می باشد. تقریباً 30-20 درصد از روی موجود در رژیم غذایی از طریق دوازدهه و ایلئوم جذب می شود. این عنصر اساساً در گلبولهای قرمز و سفید و همچنین در عضلات، استخوان ها، پوست، کلیه ها، کبد، لوزالمعده، شبکیه و پروستات ذخیره می شود. راه اصلی دفع روی (تقریباً 90 درصد) از طریق مدفوع است و میزان کمی نیز از راه ادرار و عرق می شود.
عوارض کپسول زینک سولفات
مصرف مقادیر زیاد دارو ندرتاً ممکن است باعث بروز مشکلات گوارشی به ویژه اشکال در هضم و درد اپی گاستریک، تهوع و مشکلات هماتولوژیک شود.
تداخل دارویی با کپسول زینک سولفات
مقادیر زیاد روی ممکن است جذب مس از طریق روده را مختل نماید. نمکهای روی ممکن است جذب تتراسیکلین ها را از طریق ایجاد شلاتهای غیر محلول کاهش دهند. از اینرو فاصله زمانی حداقل 2 ساعت بین تجویز مکمل های روی و تتراسیکلین ها ضروری می باشد.
هشدار در مورد مصرف کپسول زینک سولفات
در صورتی که بیمار دچار کمبود مس باشد، مصرف روی ممکن است کمبود مس را تشدید کرده یا سطح سرمی آن را کاهش دهد.
توصیه هایی در مورد مصرف کپسول زینک سولفات
1. دارو حداقل یک ساعت قبل یا دو ساعت پس از غذا (مگر در صورت تحریک گوارشی) مصرف شود. 2. در صورت لزوم می توان محتویات کپسول را روی غذای سرد ریخته و مصرف کرد. 3. از مصرف غذاهای حاوی کلسیم، فسفرو فیتات با این دارو باید خودداری گردد. 4. در صورت ایجاد تهوع، اسهال، بثورات پوستی، استفراغ شدید، از دست رفتن آب بدن و بی قراری، مقدار مصرف دارو باید کاهش یافته یا اینکه دارو تا کنترل علایم فوق مصرف نشود.
نکته هایی در مورد مصرف کپسول زینک سولفات
-روی جذب تتراسایکلین را مختل می کند. -از مصرف غذاهای کلیسم دار (مانند لبنیات)، فسفر و فیتات با این دارو باید خودداری کرد. -از عوارض جانبی دارو می توان به تهوع، استفراغ و مشکلات گوارشی اشاره کرد. در صورت بروز اسهال خفیف، بثورات پوستی، استفراغ شدید، از دست رفتن آب بدن و بیقراری، مصرف دارو باید کم شده و تا از بین رفتن علایم دارو قطع شود. -دارو دست کم یک ساعت قبل یا دو ساعت بعد از غذا (مگر در صورت تحریک گوارشی) مصرف گردد. -مقدار مصرف توصیه شده روزانه برای پسران و مردان بالغ 15 میلی گرم و برای دختران و زنان بالغ 12 میلی گرم است. (طی یکی دو سال اخیر مکمل های دارویی محتوی روی مانند zinc plus و غیره وارد بازار دارویی ایران شده است).
نیاز فرد بالغ به کپسول زینک سولفات
نیاز فرد بالغ به روی در روز 16 میلی گرم است ولی در افراد بیمار روزانه باید 220 میلی گرم سولفات روی تجویز شود. در ترمیم زخم پوست، بدن نیاز مبرم به روی دارد. تجویز پمادهای روی در بهبود زخم موثر است. امروزه به جای کپسول سولفات روی از سیترات و گلوکو نات روی استفاده می شود که مزیت بیشتری نسبت به کپسول سولفات روی دارد.
مشخصات کپسول زینک سولفات
نام فارسى زینک سولفات نام انگلیسى ZINC SULFATE نام تجارى دارو Zinc 220 گروه دارویى تأمین‌کننده روى اشکال دارویی سولفات روی: Capsule: 220 mg
عوارض کلی کپسول زینک سولفات
عوارض جانبی اعصاب مرکزی: بیقراری. پوست: بثورات پوستی. دستگاه گوارش: دیسترس و تحریک، تهوع، استفراغ (با مقادیر زیاد دارو)، زخم معده، اسهال. سایر عوارض: دهیدراسیون. مسمومیت و درمان تظاهرات بالینی: کمی فشار خون، ادم ریوی ، اسهال، استفراغ، یرقان و اولیگوری. درمان: مصرف دارو باید قطع شده و اقدامات حمایتی شروع شود.
اطلاعاتی در مورد کپسول زینک سولفات
طبقه‌بندی فارماکولوژیک: عنصر کم‌مقدار، ضد عفونی کننده. طبقه‌بندی درمانی: مکمل غذایی، ضد عفونی‌کننده پوستی. طبقه‌بندی مصرف در بارداری: رده C نکات قابل توصیه به بیمار 1- دارو را بیش از مقدار توصیه شده مصرف نکنید. 2- از مصرف روی با فرآورده‌های شیر خودداری نمایید، زیرا جذب روی را کاهش می‌دهد. 3- در صورت بروز تحریکات گوارشی، این دارو را با غذا مصرف کنید. 4- از مصرف غذاهای حاوی مقادیر زیاد کلسیم، فسفر، یا فیتات همراه با این دارو خودداری کنید.
همه چیز درباره روی
روی یا (zinc ) جزو 15 عنصر معدنی و ضروری است، که بدن ما به آن نیاز دارد. اگر به جدول شیمیایی یا تناوبی مواد نگاهی بیندازیم، می بنیم که این جدول شامل 114 عنصر یا ماده ی شیمیایی است که به صورت دوره ای و گروهی قرار گرفته اند و تمامی این تعداد عناصر از نظر خواص شیمیایی و فیزیکی با یکدیگر متفاوت هستند و بر اساس همین خواص در جدول طبقه بندی شده اند . فلز روی نخستین بار در سال 1869 میلادی توسط دانشمند فرانسوی ( رولن ) به عنوان عامل رشد آسپرژیلوس نیگرا معرفی شد، سپس دکتر سامک و همکارانش ( در سال 1926 ) این عنصر را برای رشد گیاهان آلی ضروری تشخیص داد و پس از آن دکتر بل کینز ( در سال 1919 ) به نقش آن در حیوانات بزرگتر و دکتر برتراند و همکارانش ( در سال 1911( و همچنین دکتر مک ( در سال 1926 ) به نقش عنصر روی در انسان اشاره کردند . در بدن انسان حدود 4 – 1 گرم روی ( به طور متوسط 2/2 گرم روی ) وجود دارد که معادل نیمی از آهن بدن است . مقدار این عنصر در بعضی از اعضای بدن بیشتر است که نشان دهنده ی نقش آن در این ارگان ها است. بیشترین مقدار روی در چشم، پانکراس و پوست ذخیره شده است ( 20 در صد روی کل بدن ) و به همین دلیل روی از ضایعات پوستی، اگزما و عارضه های دیگر پوستی جلوگیری می کند و بیماران بسیاری با چنین ضایعاتی با خوردن سولفات روی و استعمال پماد های جلدی روی ( به نام Zinc Oxide ) درمان شده و میشوند. هم چنین در مشیمیه ی چشم ، و پروستات و مایع منی صد برابر غلظت پلاسما، روی وجود دارد . اعمال فیزیولوژی روی در بدن بسیار زیاد و پر اهمیت است. دانشمندان و محققان علم تغذیه در بررسی های خود در طی بیش از 20 سال به این نتیجه رسیده اند که روی در بسیاری از فعل و انفعالات شیمیایی بدن، شرکت داشته و برای حفظ سلامتی و طول عمر بدون امراض وجود آن لازم و ضروری است. فلز روی آنتی اکسیدانی است که در واکنش های اکسیداتیو استرس نقش مهمی را بازی می کند . همان طور که میدانید در اطراف ما عوامل رادیکال زا و اکسیدان بسیار فراوان است و متاسفانه امروزه رابطه اکثر بیماری ها با این عوامل اکسیدان ثابت شده است. بطور مثال با مصرف هر عدد سیگار 15000 رادیکال آزاد وارد بدن شخص مصرف کننده میشود که در صورت وجود نداشتن مواد آنتی اکسیدان، بیماریهای مختلف در بدن ایجاد می شود. ویتامین C، ویتامینE و بتا کاروتن ( پیش نیاز ویتامین A ) ، روی و سلنیوم 5 آنتی اکسیدان بسیار قوی شناخته شده در بدن هستند که عامل حفظ سلامتی و مبارزه با بیماری ها به شمار می روند. فلز روی، در افزایش سطح سیستم ایمنی و کارکرد صحیح دستگاه ایمنی نقش مهمی را به عهده دارد . روی عوامل وفلزات سمی ( توکسیک ) واردشده به بدن را جذب و خنثی می کند. به طور مثال در شهر های آلوده ای مانند تهران که مرتبا” سرب و سایر فلزات سنگین به بدن وارد می شود وجود کافی روی در بدن ، مانع از اثرات سمی و مخرب آن ها خواهد شد. این فلز در ساختمان بیش از دویست آنزیم در بدن شرکت دارد. روی، علاوه بر شرکت در ساخت آنزیم ها به عنوان یک کاتالیزور یا تسریع کننده واکنش های بدن عمل میکند.
اثر متابولیک
اثر متابولیک: روی به عنوان کوفاکتور برای بیش از 70 آنزیم مختلف عمل میکند. روی التیام زخم، میزان رشد طبیعی و هیدراسیون طبیعی پوست را تسهیل کرده به حفظ احساس چشایی و بویایی کمک میکند. رشد طبیعی و ترمیم بافتی به مقدار کافی روی نیاز دارد. در بیمارانی که فقط از راه تزریقی تغذیه میشوند (TPN) و غلظت پلاسمایی روی آنها پایین است، درماتیت و به دنبال آن ریزش مو بروز کرده است. روی یک عنصر اساسی بسیاری از آنزیم‌ها است که برای به حرکت درآوردن پروتئین و کربوهیدرات و پروتئین پیوندیابنده به شبکیه (retinal-binding protein) اهمیت دارد.
سولفات روی رایجترین مکمل روی
سولفات روی رایجترین مکمل قابل استفاده روی است و نسبت به سایر اشکال کمترین قیمت را دارد اما حداقل جذب را دارد و باعث آشفتگی معده می شود. پزشک معالج معمولاً ۲۲۰ میلی گرم از سولفات روی را که حاوی تقریباً ۵۵ میلیگرم عنصر روی است، تجویز می کند. شکل های قابل جذب تر که قابل دسترس هستند عبارتند از: پیکولینات روی، سیترات روی، استات روی، گیسرات روی و مونومیتونین.
عنصر روی
روی عنصری است شیمیایی با علامت اختصاری Zn که دارای عدد اتمی ۳۰ است. روی فلزی است به رنگ سفید متمایل به آبی
که بر اثر رطوبت هوا تیره رنگ میشود و در حین احتراق رنگ سبز براقی تولید
میکند. روی بعد از آهن، آلومینیوم و مس چهارمین فلز مورد استفاده در دنیا
می‌باشد. از موارد استفاده روی می‌توان آلیاژهای مختلف از جمله برنج
و فولاد گالوانیزه را نام برد. روی یکی از عناصر شیمیایی جدول تناوبی است
که نماد آن Zn و عدد اتمی آن ۳۰ می‌باشد. آلیاژهای روی از قرنها پیش
استفاده می‌شده‌است. کالاهای برنجی که به ۱۰۰۰-۱۴۰۰ سال پیش باز می‌گردند
در فلسطین پیدا شده‌اند و اشیاء رویی با ۸۷٪ روی در ترانسیلوانیا ما قبل
تاریخ یافت شده‌اند. به خاطر نقطه جوش پایین و
واکنش شیمیایی این فلز (روی جدا شده دود شده و قابل دست یابی نبود)
خصوصیات واقعی این فلز در زمان باستان مشخص نشده بود. ساخت برنج به رومی‌ها
نسبت داده شده و مربوط به ۳۰ سال پیش از میلاد می‌باشد. آنها کالامین و
مس را با یکدیگر در بوته آهنگری حرارت می‌دادند که در این عمل اکسید روی در
کالامین کاهش میافت و فلز روی آزاد توسط مس به دام انداخته می‌شد و به شکل
آلیاژ در می‌آمد. برنج بدست آمده یا در قالب ریخته می‌شد یا با چکش به
شکلهای مختلف در می‌آمد. روی استخراج و تصفیه روی نا خالص در ۱۰۰۰ سال پیش
از میلاد مسیح در هند و چین صورت می‌گرفته‌است. در غرب نیز کشف فلز روی به
Andreas Marggraf آلمانی در سال ۱۷۴۶ بر می‌گردد. شرح تولید برنج در اروپای
غربی در کتاب‌های آلبرتوس مگنوس در سال ۱۲۸۴ به چشم می‌خورد. این فلز در
قرن ۱۶ به میزان قابل توجه شناخته شد. Agricola در سال ۱۵۴۶ اعلام کرد که
وقتی که سنگ معدن روی گداخته میشود فلز سفید می‌تواند منقبض شود و دیواره
کوره را بتراشد. او در نوشته‌های خود به این مسئله نیز اشاره کرد که فلزی
شبیه آن به نام Zincum در Silesia تولید می‌شده‌است. پاراسلیوس (متوفی به
سال ۱۵۴۱) اولین کسی در غرب بود که گفت Zircum فلزی جدید است که در مقایسه
با فلزات دیگر خواص شیمیایی جداگانه‌ای دارد. نتیجه آن است که فلز روی
زمانی شناخته شده که Margaraf کشفیاتش را شروع کرد و در حقیقت فلز روی دو
سال زودتر توسط شیمیدان دیگری به نام Anton Von Swab تجزیه شده و بدست آمده
بود. اما تحقیقات Margraaf جامع تر بود و بخاطر تحقیقات این دو شخص آنها
به عنوان کاشفین روی شناخته میشوند. قبل از کشف تکنیک غوطه وری سولفید روی
Calamine تنها منبع معدنی فلز روی بوده‌است.